Zapraszam na wspaniałego bloga...

              Na tym bogu znajdziesz ciekawe artykuły:
http://marti-wszystkoopsach.blogspot.com

P R A W A   A U T O R S K I E

List od Biszkopta

                                                                   Witam!
               Jeśli czytacie mego bloga, wiecie dobrze, że wstawiam dużo zdjęć i artykułów... Proszę, nie kopiujcie informacji...

X

Ciekawe propozycję...

Prezent dla psa na Święta

             Nie za bardzo wiemy co kupić pieskowi na Święta.... Ja znalazłem pomysł na nietypową zabawkę, którą możemy zrobić sami lub kupić na stronie: hubuform.p  .  Jeśli psy umiałby mówić na pewno krzyknęły by z radości :) W podarunku głównie chodzi o to, że jest on zrobiony z sercem... Oto on!

Długa przerwa...

            Witam Was, drodzy czytelnicy po dość długiej przerwie od blogowania. Przygotowałem dużo nowych, ciekawych tematów, które mogą Was zaciekawić. Przypominam, że jeśli macie jakiś problem z waszym pupilem, wystarczy, że napiszecie do mnie, a ja spróbuję to rozwiązać.


Biszkopt

Rasy świnek morskich

Świnki Krótkowłose:

1. American (gładkowłosa)
   Na całym ciele świnka ma krótkie, gładkie i przylegające do ciała futerko o długości około 17-18mm. Oglądana z góry powinna mieć tułów mniej więcej równej szerokości. Włosy powinny być gęste, a głowa zakończona okrągłym nosem. Jest najstarszą i najbardziej znaną rasą, przybyła do Europy już w XVI wieku. Na zdjęciu WINKY Savonnier, wł. Jitka Rudolfová, hod. Atacama.


2. Abyssinian 
   Popularnie zwana rozetkową. Włosy świnki układają się w tzw. rozetki - w pewnych punktach na ciele tworzy się zawirowanie w futerku i włosy rozkładają się z tego punktu na boki piętrząc się. Im owe rozetki są głębsze i bardziej strome, tym świnka bliższa ideałowi. Stąd też nazwa rasy - ang. abyss - przepaść. Rozetek na ciele świnki powinno być przynajmniej osiem, jednak najbliższe ideałowi świnki mają ich dziesięć, rozmieszczonych w następujący sposób: po jednej na każdej łopatce, cztery na grzbiecie, po jednej na każdym biodrze i dwie w tylnej części ciała. Włos powinien odstawać od ciała na ok. 3.5 cm i być szorstki w dotyku. Jest to rasa bardzo trudna w hodowli, gdyż trudno otrzymać dobry rozkład rozetek, a ponadto często zdarzają się tzw. rozetki podwójne i środkach leżących bardzo blisko siebie. Na zdjęciu DOMINO Van Barnim, wł. Jitka Rudolfová, hod. Atacama.


3. Crested
   Jest to odmiana świnki gładkowłosej, a jej charakterystyczną cechą jest pojedyncza rozetka umiejscowiona na głowie zwana koroną. Powinna ona mieć dobrze widoczny środek. U odmiany Self Crested (angielski Crested) całe futerko łącznie z koroną jest w jednym kolorze. Na zdjęciu LINA vom Kombinat Friesenmeute, wł. Jitka Rudolfová, hod. Atacama.


4. White Crested (znane też jako American Crested)
   Jest to odmianą o jednokolorowym umaszczeniu całego ciała i białej koronie na głowie. U tej rasy żaden biały włos nie może rosnąć poza koroną, a w koronie nie może znaleźć się włos o żadnym innym kolorze niż biały. Koronka powinna być idealnie okrągła. Z powodu tych wielu wymagań jest to rasa bardzo trudna w hodowli. Na zdjęciu MHPC's JERRY, wł. Jitka Rudolfová, hod. Atacama. Odmiana Irish Crested (irlandzki Crested) posiada dwie rozetki na łopatkach, które spotykają się i łączą w najwyższym punkcie pleców tworząc niewielkiego irokeza, który następnie ciągnie się wzdłuż kręgosłupa do tylnych partii ciała jak u Ridgebacków. Można też dopuścić niewielkie wicherki po prawej i lewej stronie szyi, poza tym futerko na całym ciele musi być idealnie gładkie. Może przyjmować dowolne kolory.


5. Teddy
   Podobnie jak u Rexa jego futerko jest krótkie i szorstkie. Nazwa pochodzi od wyglądu świnki, która przypomina pluszowego misia (ang. teddy bear). U odmiany CH Teddy (szwajcarski Teddy) włos dorasta do około 6cm długości, jest gęsty i równomiernie rozłożony, na brzuchu kręcony, ostateczną strukturę uzyskuje około piątego miesiąca życia. W futrze nie mogą występować rozetki. U osobników z niektórych miotów pojawia się na czole niewielka koronka, jednak hodowcy dążą do wyeliminowania tej cechy. Ciała tych świnek są dość masywne (samce często przekraczają wagę 1kg, co jest zupełnie normalne u tej rasy), o szeroko rozstawionych przednich łapkach i mocno zaokrąglonej głowie. Uszy świnki są lekko oklapnięte, a oczy szeroko rozstawione. Na zdjęciu CH Teddy Baselbieter DANDY, wł. Olga Langier, hod. Individuality. Odmiana US Teddy (amerykański Teddy) jest bardzo podobna do CH Teddy, jednak dzieli je podstawowa różnica, którą jest długość włosa, dochodząca u US Teddy jedynie do 2cm. Długość i gęstość włosa na całym ciele powinna być równomierna. U młodych świnek układa się on tworząc fale, które zmieniają się w gładkie pluszowe futerko wraz z wiekiem i osiągają ostateczną strukturę około ósmego miesiąca życia.


6. Rex
   Charakteryzuje się krótkim, gładkim i wełnistym włosem dorastającym do 2cm długości. U idealnego Rexa futro jest bardzo gęste i każdy włos odstaje od ciała pod kątem 90 stopni. Rasę tę po raz pierwszy otrzymano w 1919 roku. Na zdjęciu BALBINA Andymar, wł. Anna Szczechowska, hod. Anavero.


7. Ridgeback
   Jest to świnka gładkowłosa z charakterystycznym pasmem włosów wzdłuż całego kręgosłupa, które podwijają się do góry tworząc "irokeza". Młode świnki tej rasy są nierozróżnialne od świnek rasy American, gdyż ich włos jest jeszcze zbyt cienki i wiotki, aby utworzyć owego "irokeza". Zaczyna się on kształtować dopiero około 4-5 tygodnia życia. Ridgebacki są krzyżówkami świnek gładkowłosych z peruwiankami lub z rasą abyssinian. Rasa ta, jak do tej pory, jest uznana jedynie w standardzie brytyjskim.


8. Crested Ridgeback 
   Ma dodatkowo rozetkę na czole.


9. Curly
   Świnka o krótkich i kręconych włosach, które mimo iż wyglądają na miękkie, w rzeczywistości są bardzo twarde i szczeciniaste. Rasa ta została wyhodowana w Skandynawii w latach 80. i jest uznana tylko w angielskim oraz od niedawna niemieckim standardzie. Jest ona skrzyżowaniem Rexa i Abyssinian. Na zdjęciu złota medalistka RAVENNA von den Knopfaugen, wł. Carmen i Iris Langstädtler, hod. Knopfaugen.


10. Somali 
    Stosunkowo nowa australijska rasa, w Europie jest jeszcze właściwie nieznana. Pochodzi ona ze skrzyżowania Abyssynian z Rexem lub z Teddym.


11. KHP
    (Kurzhaarer Peruaner). Krótkowłosa peruwianka. Posiada na biodrach dwa wirki, które sprawiają, że sierść na brzuchu rośnie w odwrotnym kierunku.

Świnki Bezwłose:

12. Skinny 
    Wyhodowana sztucznie świnka, należy do świnek bezwłosych, wyróżnia się tym, że posiada niewielkie kępki nastroszonego futerka na pyszczku, uszach i stopach. Ich skóra jest bardzo miękka i delikatna. Brak włosów determinowany jest recesywnym genem, a więc w wyniku skrzyżowania ze świnką owłosioną rodzą się zazwyczaj maluchy owłosione. Świnki bezwłose wymagają wysokokalorycznego pożywienia w celu dostarczenia organizmowi energii potrzebnej do utrzymania stałej temperatury ciała. Na zdjęciu DARWIN z Cavia Zahva, wł. Jitka Rudolfová, hod. Atacama.


13. Baldwin 
    Nie posiada włosów na całym ciele, skóra jest bardzo twarda i gruba. W przeciwieństwie do Skinny'ch Baldwiny rodzą się owłosione i tracą włosy z wiekiem. Rasa ta została wyhodowana sztucznie w 1978 roku. Na zdjęciu MHPC's LAURA, wł. Jitka Rudolfová, hod. Atacama.

Świnki Długowłose:

14. Peruwianka
    Charakteryzuje się długim włosem na całym ciele, który rozkłada się ze środka do zewnątrz, na wszystkie strony. Sprawia to, że często trudno jest rozróżnić, gdzie świnka ma przód, a gdzie tył. Włosy są delikatne i połyskliwe, papilotowane mogą osiągnąć nawet 50 cm długości, jednak w warunkach naturalnych ścierają się o podłoże do długości kilkunastu centymetrów. W tylnych częściach ciała świnki znajdują się dwie rozetki. Rasa ta była już znana w XIXw. Na zdjęciu Caramula's LILY-WHITE, wł. Anna Karniewska-Murgała, hod. Amaretto.


15. Boucle (Alpaca, Alpaka) 
    Jest to odmiana Peruwianki o kręconych włosach powstała ze skrzyżowania tejże z Texelem. U niektórych osobników w okolicach tylnych rozetek znajdują się pewne zawirowania, które mimo, iż niewidoczne u dorosłych osobników, nie są mile widziane przez hodowców. Na zdjęciu Finlayson's SIMBA, wł. Sherri Evans, hod. Creator's Critters Rabbitry & Caviary, http://www.creatorscritters.net.


16. Sheltie (Silkie) 
    Bardzo długie proste, gładkie włosy układające się do tyłu, na pyszczku krótkie. Od peruwianek różni się tym, że nie posiada żadnych zawirowań w futerku. Genetycznie jest to American o długich włosach. Po raz pierwszy pojawiła się w standardzie angielskim w 1973 roku. Na zdjęciu ZUZANA Terra Punctata, wł. Jitka Rudolfová, hod. Atacama.


17. Texel 
    Jest mieszanką Sheltie i Rexa, ma włosy długie jak Sheltie, jednak hodowcy wiele lat pracowali nad tym, aby wyeliminować szczeciniastość włosa Rexa, dzięki czemu są one teraz bardzo miękkie w dotyku, a przy tym kręcone. Idealne kosmyki przyjmują kształt ścisłych korkociągów, rozczesane robią się faliste. Na zdjęciu Finlayson's PEKOE, wł. Sherri Evans, hod. Creator's Critters Rabbitry & Caviary, http://www.creatorscritters.net.


18. Coronet 
    Jest odmianą pochodzącą ze skrzyżowania Sheltie i Crested. Posiada bardzo długie proste włosy. Charakteryzuje się pojedynczą rozetką na głowie. Jest ona zwana koroną i stąd nazwa rasy. Korona ta powinna być największa jak to tylko możliwie, posiadając zarazem jak najmniejszy środek znajdujący się dokładnie w centrum czworokąta tworzonego przez oczy i uszy świnki. Na zdjęciu MaJa FORT SIMPSON, wł. Anna Karniewska-Murgała, hod. Amaretto.


19. Merino 
    Odmiana coroneta o kręconych włosach, podobnie jak on posiada pojedynczą rozetkę na głowie. Korona ta jest najtrudniejszym do wyhodowania elementem - powinna być duża, wysoka i szeroko otwarta z możliwie jak najmniejszym środkiem. Merino jest skrzyżowaniem Coroneta z Texelem. Nazwa rasy pochodzi od gatunku hiszpańskiej owcy merino i odnosi się do gęsto kręconych włosów świnki. Na zdjęciu LORD Stechovicky Poklad, wł. Anna Szczechowska, hod. Anavero.


20. Angora 
    Świnka ma długie włosy i nieliczne rozetki na ciele, jest to długowłosy odpowiednik świnki rozetkowej. 
21. Moher 
    Cechą charakterystyczną tej rasy jest długie i bardzo gęste futro. W związku z tym świnki te źle znoszą wysokie temperatury. Moher jest kręconowłosym odpowiednikiem angory.


22. Lunkarya
    Rasa na razie jeszcze niezbyt rozpowszechniona, jednak bardzo atrakcyjna wizualnie. Na pyszczku ma krótkie szorstkie włosy, natomiast reszta ciała pokryta jest długimi kręconymi i falistymi włosami, które robią wrażenie jakby były zakręcone na dużych wałkach. Dodatkowo rozkładają się one nie tylko na boki, ale i piętrzą ku górze. Jest to długowłosa odmiana Curly, posiadająca ten sam dominujący gen kręconych włosów uzyskany w latach 80. przez skandynawskich hodowców. Najbardziej charakterystyczną cechą tej rasy jest duża szorstkość włosa, Lunkarye o miękkim włosie nie są mile przez hodowców widziane. Aby utrzymać odpowiednią szorstkość należy krzyżować jedynie Lunkarye z Lunkaryami. Niedopuszczalne jest krzyżowanie ich z Texelami, Merino, Alpakami ani Rexami. Większość Lunkaryi posiada taki rozkład rozetek, jak Peruwianki. Na zdjęciu Windflowers BORN TO BE A STAR, wł. Carmen i Iris Langstädtler, hod. Knopfaugen. Na razie w Polsce w hodowlach lub prywatnych domach mają swój dom rasowi przedstawiciele następujących ras: RCH Teddy, US Teddy, Peruwianka, Sheltie, Texel, Coronet, Merino oraz Skinny.

Autorem tekstu jest Pani Barbara Domagała (Sas), której serdecznie dziękujemy za udostępnienie cennych materiałów i zgodę na ich publikację.

Mity o kotach

    Dorosły przygarnięty kot nie przyzwyczai sie do nas
Fakt: Ludzie niestety boją się adopcji dorosłych kotów :(. Najczęstszym argumentem, jaki przytaczają ludzie domagając się tylko i wyłącznie małego kotka jest, „bo małego da się wychować a starszego nie”. Jest to zwykły stereotyp. Z dorosłym kotem można się naprawdę świetnie dogadać, on przede wszystkim o wiele więcej rozumie! Nie jest już tak postrzelony, łatwiej dostosować mu się do domowych zwyczajów. Jest może nawet bardziej wdzięczny od malucha gdyż zdaje sobie sprawę, z jakiego piekła jest zabierany. Pamiętaj, że dorosłe koty również potrzebują miłości i domu! One zazwyczaj siedzą kilka razy dłużej w klatce niż maluchy albo nigdy z niej nie wychodzą :(

Kot zawsze spada na cztery łapy.

Fakt: O ile koty instynktownie spadają nogami w dół i mogą przetrwać upadek z dużej wysokości, może się również zdarzyć, że w wyniku takiego „lotu” kot połamie sobie kości. Zestresowany obolały kot najczęściej zaszywa się w jakąś „dziurę” i jeśli ma poważne obrażenia umiera tam w cierpieniu .Odpowiednie zabezpieczenie balkonu i okna może zapobiec nieszczęśliwym upadkom. koty to nie ptaki , nie posiadają skrzydeł , upadek z trzeciego pietra może sie skończyć dla kota tragicznie.

 Kot powinien codziennie pić mleko.

Fakt: Koty zazwyczaj lubią mleko, ale go nie potrzebują w swojej diecie, jeżeli są właściwie odżywiane. Niektóre koty często po mleku maja biegunki, jeżeli wypiją go zbyt dużo. Jeżeli zamierzamy w ogóle podawać kotu mleko - to tylko w małych ilościach i niezbyt często Można kupić w naszych sklepach specjalne mleko dla kotów z obniżoną wartością laktozy. Dzikie koty nie piją mleka, od kiedy przestają ssać matkę. Natomiast zawsze powinny mieć świeżą wodę, do której powinny mieć stały dostęp.

Koty przywiązują się tylko do miejsca

Fakt : Istnieje mnóstwo opowieści o kotach, które przebyły setki kilometrów, aby wrócić do swojego domu. Prawda, są to zwierzęta terytorialne i dlatego wciąż znaczą swój rewir, łącznie z opiekunami. Ale wpisane w naturę zachowania terytorialne, w tym nieznośne dla mebli drapanie, nie świadczą o tym, że kotom na ludziach nie zależy. Kot kocha opiekuna także w nowym domu, tyle tylko, że niektóre osobniki potrzebują czasu na adaptację. (moje koty nie miały z tym żadnego kłopotu) Widziałam koty które bardzo tęskniły po śmierci opiekuna albo choćby kotka koleżanki która została u mnie na czas jej wyjazdu. Kiedy koleżanki po nią przyszła oszalała z radości ;) Moje koty po moim trzy-cztero dniowym wyjeździe przyklejają się do mnie jak wracam.

Koty roznoszą choroby

Fakt :Człowiek może zarazić się paroma chorobami od kota , ale nie większą ilością niż od psa ( niemal tymi samymi) czy innych ludzi. Poza wścieklizną , zazwyczaj są to choroby niegroźne i łatwe do wyleczenia. Dodam, że to działa w dwie strony - człowiek też może pewnymi chorobami zarazić swojego kota Do takich przechodnich w obie strony należą bakteryjne i wirusowe infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych, bakteryjne i wirusowe infekcje układu pokarmowego (poza wirusem zapalenia wątroby, który jest specyficzny dla człowieka), grzybice oraz zakażenia pierwotniakowe .

Koty są samotnikami

Fakt : Aby stwierdzić że nie są wystarczy poobserwować kilka kotów mieszkających pod jednym dachem lub na jednym terenie. Tak naprawdę prowadzą one skomplikowane i absolutnie niezbędne dla ich prawidłowego rozwoju psychicznego życie społeczne. W rodzinie uczą się kocich zachowań, w grupie, poznają i stosują zrozumiałą dla siebie specyficzną sygnalizację społeczną, za pomocą której wymieniają się całym bogactwem swych uczuć. Niektóre koty bardzo się lubią i przy każdej okazji okazują sobie czułość.
Inne - po prostu się tolerują, a jeszcze inne - zupełnie nie akceptują lub dążą do dominacji.
Zdarzają się również sytuacje gdy jeden kot pędzi na pomoc drugiemu . Dwa koty (lub więcej) inspirują się wzajemnie, bawią się lub też uprawiają wspólne zapasy, nigdy się nie nudzą, w związku z czym przeżywają mniej stresów i innych przykrych stanów psychicznych niż pojedynczy kot. Mają mnóstwo okazji do pozytywnego pozbywania się energii biorąc udział w wielu typowo kocich sportach, takich jak polowanie czy gonitwy, uczą się od siebie dostrzegania, rozumienia i przejawiania postaw dominacji i podległości. Zdecydowana większość mieszkających parami kotów bardzo się lubi i przyjaźń tę okazuje sobie w sposób niezwykle wzruszający, poprzez wzajemną toaletę czy sen w dużej bliskości. Nieliczne wyjątki, kiedy dwa koty nie przepadają za sobą również nie wykluczają ich bardzo harmonijnego współżycia, gdyż, po krótkim okresie bojów, zazwyczaj dochodzi między nimi do kompromisu.

Koty mruczą, gdy są szczęśliwe

Fakt :Mruczenie głaskanego kota - umiejętność, której pozbawione są jego dzicy krewniacy - nieodmiennie sprawia człowiekowi przyjemność i jest najcudowniejsza i bardzo różnorodna muzyką J. Jednakże ten miły zwyczaj nie zawsze jest oznaką zadowolenia. Koty mruczą też kiedy cierpią z bólu, kiedy rodzą, a nawet kiedy umierają. Nie wytłumaczono jeszcze naukowo tego zachowania. Niewątpliwie jednak w tym tkwi urok kota

Koty leczą swoje rany liżąc je.

Fakt: W rzeczywistości lizanie może tylko spowolnić proces gojenia i spowodować większe uszkodzenie rany zwłaszcza przy szorstkim języku kota.

Pies i kot nie mogą żyć w zgodzie.

Fakt: Jak widać na przykładzie wielu osób które maja pod swoja opieką kota i psa jest to kolejny stereotyp krzywdzący i kota i psa ;) Te zwierzaki potrafią doskonale się dogadać albo przynajmniej żyć obok siebie bez specjalnych awantur

Biszkopt informuje iż...

Drogi czytelniku!

Od tej pory będziesz mógł czytać na tym blogu o:
• Kotach
• Gryzoniach
• Innych zwierzątkach domowych.

                                  Jednak...
Ten blog głównie oddany jest psom         

Biszkopt

Może się wzruszysz...

    Każdy psiak i kociak potrzebuję twojej miłości i ciepła. Tego właśnie potrzebują też czworonogi w łódzkim schronisku na ul. Marmurowej. Wejdź na http://www.schronisko-lodz.pl i zobacz jak możesz pomóc.

Czekamy na Ciebie!   

Terriery część I

1. Airedale Terrier Airedale Terrier Inne nazwy tej rasy psów: Airedale Terrier, Airedale, król terierów - King of Terriers, Working Terrier, Waterside Terrier, Bingley Terrier.

2. Australian Silky Terrier Australian Silky Terrier   Inne nazwy tej rasy psów: Silky Terrier – terier jedwabistow�osy, Sydney Terrier, Australian Silky Terrier, Silky Toy Terrier

3. Bedlington Terrier Bedlington Terrier   Inne nazwy tej rasy psów: Bedlington Terrier, Rothbury Terrier, Gypsy Dog, Northumberland Fox Terrier, Rodbury.

4. Border Terrier Border Terrier Inne nazwy tej rasy psów: Border Terrier, Coquetdale Terrier, Reedwater Terrier

5. Foksterier kr�tkow�osy Foksterier krótkow�osy Inne nazwy tej rasy psów: Foksterier krótkow�osy - Smooth Fox Terrier, Smooths, Fox Terrier Smooth Coat.

6. Norwich Terrier Norwich Terrier Inne nazwy tej rasy psów: Norwich Terrier

7. Soft Coated Wheaten Terrier Soft Coated Wheaten Terrier Inne nazwy tej rasy psów: Soft Coated Wheaten Terrier, Irish Soft Coated Wheaten Terrier, Wheaten Terrier, Wheaten

8. Terier australijski Terier australijski Inne nazwy tej rasy psów: Terier australijski, Australian Terrier, Aussie

9. Terier irlandzki Terier irlandzki Inne nazwy tej rasy psów: Terier irlandzki, Irish Terrier, Irish Red Terrier, Daredevil

10. Terier szkocki Terier szkocki Inne nazwy tej rasy psów: Terier szkocki, Scottish Terrier, Scottie, Aberd Następna lista terrierów w następnym temacie.

A więc...

•  Wszyscy członkowie rodziny powinni pragnąć obecności zwierzęcia w domu.

 •  Tylko dorośli mogą decydować o wzięciu na siebie tego obowiązku a nie dzieci, które nie mają odpowiedniej dojrzałości, żeby dzień po dniu zapewnić zwierzęciu należytą opiekę.

•  Pies i kot żyją przeciętnie 12 lat.

•  Ich edukacja wymaga cierpliwości: nigdy nie powinny być bite.

•  Ich wyżywienie, higiena i utrzymanie kosztuje dużo.

•  Nie można ich zostawiać długo samych, bo nudzą się, psy szczekają a sąsiedzi protestują.

•  Przy młodym zwierzęciu istnieje ryzyko zniszczenia mebli.

•  Zwierzęta zmieniają sierść i brudzą, ale nie wolno ich za to wyrzucać na zewnątrz.

•  Obowiązkowe jest wyprowadzanie psów w każdą pogodę kilka razy dziennie, a nawet w nocy gdy są chore.

•  Kotu załatwiającemu swe potrzeby w domu trzeba często czyścić pojemnik.

•  Wskazane jest zabieranie zwierząt ze sobą na wakacje: gdziekolwiek zostawi się je będą nieszczęśliwe.

•  Pamiętajcie, że w samochodzie trzeba zwierzęciu zarezerwować tyle miejsca ile ono potrzebuje.

•  Aby uniknąć różnych niespodzianek i zaginięcia psa, obowiązkowo w czasie spaceru trzeba je prowadzić na smyczy.

•  Jest konieczne, aby zwierzę stale nosiło adres właściciela.

•  Aby uniknąć powiększenia ilości zwierząt kosztem ich zdrowia, zalecana jest sterylizacja, która wcale nie zmienia charakteru zwierzęcia.

ZREZYGNUJCIE JEŻELI NIE MOŻECIE PODJĄĆ SIĘ TYCH TRUDNOŚCI I NIE BIERZCIE ZWIERZĘCIA DO DOMU. JEŚLI NATOMIAST MOŻECIE TO WEŹCIE ZWIERZĘ BEZDOMNE, KTÓRE SIĘ WAM ZA TO ODWDZIĘCZY. PRZYJACIÓŁMI ZWIERZĄT MOŻECIE ZOSTAĆ NA ZAWSZE.

Kąpiel psa... i jaki szampon powinniśmy wybrać dla pupila?

Po pierwsze, musimy zdać sobie sprawę z tego, że skóra psa ma dużo wyższe PH niż skóra człowieka. Człowiek ma PH skóry 5,5, natomiast pies często powyżej 6,5, szczególnie York. Dlatego szampony przeznaczone dla psa muszą być dostosowane do wysokiego PH skóry. Na rynku większość szamponów nie do końca dobrze oddziałuje na to wysokie PH skóry i po kąpieli pojawia się łupież, skóra robi się sucha, a włos matowy.

Psy mieszkające na stałe w domu należy kąpać dość często z uwagi chociażby na brud jaki wnoszą. Psy podwórkowe zalecam kąpać jeden lub dwa razy do roku w okresie letnim. Kąpiel takiego psa ma duże znaczenie lecznicze. Musimy wiedzieć, że skóra psa po zimie jest pokryta sporą warstwą zrogowaciałego naskórka. Mieszki włosowe są pozaklejane grubą warstwą łoju, co sprzyja latem występowaniu wielu chorób skórnych.

Dlatego też psy podwórkowe najlepiej jest kąpać w specjalistycznych leczniczo-pielęgnacyjnych, weterynaryjnych szamponach. Kąpiel takiego psa musi doprowadzić do zdjęcia zrogowaciałego naskórka, oczyścić mieszki włosowe z warstwy łoju, pod którą rozwijają się bakterie, a także powinna zadziałać bakterio i grzybobójczo i dać ochronę dla skóry. Ma to wszystko duże znaczenie w profilaktyce chorób skóry. W takiej skórze trudniej będą się rozwijały bakterie i grzyby, co znacząco zmniejszy ryzyko chorób.

Z drugiej strony stosowanie szamponów niewłaściwych może doprowadzić do wielu chorób skórnych, takich chociażby jak alergie czy infekcje bakteryjne i grzybicze, na skutek zaburzeń PH.

Psy domowe tak samo są narażone na wiele chorób skórnych, dlatego też należy kąpać je w bardzo dobrych szamponach. Co do dobrych szamponów, radziłbym najlepiej zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Co jakiś czas pojawiają się nowe szampony, z nowymi substancjami leczniczymi. W naszej przychodni stosujemy dwa szampony COATEX.

Jeden z szamponów jest pielęgnacyjno-przeciświądowy, a drugi pielęgnacyjno grzybo i bakteriobójczy. Oba te szampony mogą być stosowane we wszystkich przypadkach klinicznych, od zwykłych do najbardziej nietypowych schorzeń skory u psów i kotów. Bogaty skład szamponów COATEX zapewnia kompleksową pielęgnację i leczenie. Zawierają między innymi takie składniki jak aloes, owsiankę, kwas mlekowy, glicerynę, chloroksylenol, tiosiarczan sodu i kwas salicylowy. Dzięki czemu wielu schorzeniom skóry można zapobiegać i leczyć za pomocą tylko szamponów.

Czego nie może jeść pies...

Kawa, alkohol, czekolada, owoce- to produkty, które bardzo często możemy znaleźć na naszych stołach. Jeśli jednak posiadamy psa, to właśnie między innymi tych rzeczy musimy pilnować, bo zjedzenie ich przez naszego pupila może skończyć się tragicznie!

Cebula - podobnie jak kotom, psom nie powinniśmy dawać cebuli, zawiera ona bowiem toksyczną substancję tiosiarczan sodu, który może doprowadzić do anemii. Niezalecany jest także czosnek, jednak jako że jest mniej szkodliwy, możemy go znaleźć w niektórych pokarmach dla zwierzaków.

Czekolada - Zawiera teobrominę, która jest dla psów trująca.

Winogrona, rodzynki - posiadają substancje, które osadzają się na nerkach naszych pupili.

Kawa - kofeina dla naszych czworonożnych przyjaciół jest bardzo szkodliwa. Już mała ilość kawy może powodować poważne zaburzenia ciśnienia.

Alkohol - po spożyciu alkoholu u zwierzęcia mogą wystąpić zaburzenia w oddawaniu moczu, zmiany w funkcjonowaniu układu nerwowego, osłabienie odruchów, zmiana zachowania. W gorszym wypadku dochodzi do utraty przytomności, śpiączki, a nawet zatrzymania akcji serca i śmierci.

Surowe jajka - podając surowe jajko naszym zwierzakom, musimy liczyć się z możliwością zatrucia salmonellą, dlatego więc należy jajka wyparzyć.

Surowa ryba -  zawierają trimetyloaminę, która może powodować bardzo ciężką anemię.

Owoce - z pewnością nie powinny być zbyt częstym elementem diety naszego psa. Duża ilość cytrusów powoduje wymioty, awokado jest toksyczne, zaś winogrona są dla tych zwierząt trujące.

Ziemniaki - psy bardzo ciężko trawią ziemniaki. Może je więc podawać jedynie od czasu do czasu i w formie puree.

Kości z kurczaka - wielu właścicieli podaje swoim psom kości, jednak te z kurczaka są po rozgryzieniu na tyle ostre, że mogą zrobić naszemu zwierzakowi  ogromna krzywdę.

Mleko - dla szczeniąt mleko jest lekkostrawne, ponieważ posiadają enzym, który ułatwia im trawienie tego produktu. Wiele dorosłych psów traci jednak tę zdolności i wtedy wypicie nawet małej ilości mleka, może skończyć się biegunką.

Fasola, bób, gruboziarniste kasze - mogą powodować wzdęcia i nadmierną ilość gazów, które u psów są przyczyną skrętów żołądka.

Rabarbar, szczaw - mogą być przyczyną powstania kamicy nerkowej.

Pieczywo - psy źle trawią chleb, przez co długo zalega w ich żołądkach, prowadząc do zaparć i gromadzenia nadmiernej ilości gazów.

Tłuste mięso, wieprzowina - jest zbyt ciężkostrawne dla psa.

Psy, podobnie jak inne zwierzęta, nie powinny jeść wszystkiego co wpadnie im do pyszczka, ponieważ wiele produktów może okazać się dla nich trującymi lub źle wpływać na ich samopoczucie. Dlatego, jeśli nie jesteśmy pewni, co może jeść nasz pupil, skonsultujmy się z weterynarzem, który na pewno dokładnie wytłumaczy nam, czego nie powinniśmy podawać zwierzakowi.

Automatyczna czy tradycyjna? Jaką smycz wybrać?

Każdy element wyposażenia psa musi być dobrany indywidualnie do jego wielkości, postury, wieku
i wagi. To oczywista oczywistość, okazuje się jednak, że nie dla każdego. Często można spotkać na spacerze psy w za małych/ za dużych obrożach, kolczatkach (sic!), szelkach i ze źle dobranymi smyczami. Właśnie tematowi smyczy warto byłoby przyjrzeć się uważniej.

Na naszym podwórku królują dwa rodzaje smyczy – tradycyjne, pojedyncze lub składane, oraz automatyczne – linkowe lub taśmowe. Wszystkie kuszą pięknymi kolorami, ciekawymi wzorami i wyszukaną estetyką – pamiętajmy jednak, że to jest akurat najmniej ważne dla bezpieczeństwa i komfortu naszego psiaka. Przyglądając się smyczom automatycznym szczególną uwagę musimy zwrócić na ciągłe naprężenie taśmy/linki, przez które pies ma wrażenie, że nieustannie musi ciągnąć za sobą ogromny ciężar w postaci opiekuna. Dla zwierzaka mającego problem z posłuszeństwem na spacerach, ale przede wszystkim dla wyprowadzającego, takie rozwiązanie może być gehenną. Psiak skory do zabawy, szarpiący smyczą, szalejący w niekontrolowany sposób nie powinien wychodzić na spacery na smyczy automatycznej. Na pewno nie pomoże mu ona w nabrania spacerowej ogłady, wręcz może stanowić element regresywny w wychowaniu psa.

Natomiast w przypadku spokojnego, zrównoważonego psiaka, słuchającego opiekuna i nauczonego chodzenia na tzw. luźnej smyczy – automat może stanowić świetną alternatywę dla tradycyjnej liny czy taśmy. Smyczka typu Flexi daje wtedy większą swobodę psu, a jego właściciel nie musi wchodzić specjalnie za pupilem chociażby na trawnik czy w kałużę. Automatyczne smycze mają, w zależności od rodzaju, zasięg od 3 do nawet 8 metrów, co na pewno może być bardzo wygodne podczas wyjść. Inna sprawa, że mimo iż obsługa takiej smyczy wydaje się banalnie prosta, trzeba poświęcić chwilę, by się jej nauczyć i stosować tak, by pies w żaden sposób nie ucierpiał przez naszą ignorancję w tej kwestii. Faktem jest bowiem, że nagłe szarpnięcie, gdy smycz zostanie całkowicie rozwinięta, może być nieprzyjemne dla każdego zwierzaka, a wręcz straszne dla płochliwego psiaka, który spacer będzie od tej chwili kojarzył z czymś bardzo przykrym. Często opiekunowie psów narzekają także na plątanie się linki smyczy automatycznej dookoła ich nóg, szyi czy łap czworonoga – może być to naprawdę niebezpieczne, jeśli nie potrafimy zapanować nad spacerowym chaosem i nie mamy pełnej kontroli zarówno nad psem, jak i smyczą .

Nie zaleca się także prowadzenia na smyczy automatycznej szczeniąt – uczą się one wtedy już od najmłodszych miesięcy, że by spacerować, trzeba z całych sił ciągnąć. Gdy taka psina dorośnie i będzie ważyła 30kg czy więcej, zapanowanie nad nią podczas wyjścia na dwór może graniczyć z cudem.

W przypadku smyczy automatycznej niezwykle istotne jest dobranie jej odpowiednio do wagi psa – jeśli wyjdziemy na spacer z labradorem, ważącym 35kg, na lince przeznaczonej dla zwierzaków do 20kg, istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że smycz się zerwie i nasz pies ucieknie. Jest to sytuacja niedopuszczalna, lecz, niestety, zdarzają się takie wypadki. Często psów nie udaje się już odnaleźć.

Podsumowując, smycze automatyczne sprawdzają się raczej na spacerach z psiakami małych ras lub posłusznymi, które są prawidłowo nauczone chodzenia na smyczy. Pamiętajmy jednak, że każde miejsce, sytuacja, czas wymagają indywidualnego podejścia do kwestii spaceru – jeśli uznamy, że bezpieczniejszym rozwiązaniem dla nas i psa będzie wyjście na smyczy tradycyjnej, zawsze warto dostosować się do panujących warunków. Jeśli uznamy, że chcemy mieć dużą kontrolę nad psem, ale nasza smycz tradycyjna jest za krótka, możemy połączyć dwie pojedyncze czy podwójne taśmy, by dać psiakowi więcej swobody przy większej nad nim kontroli. Bezwzględnie należy wystrzegać się łączenia smyczy automatycznej z kolczatką czy łańcuszkiem zaciskowym (szczególnie pełnym, bez regulacji) – nie trzeba wybujałej wyobraźni, by przewidzieć, jakie może mieć to połączenie konsekwencje, zwłaszcza, gdy kolczatka jest źle dobrana! Jeśli pojawia się problem ciągnięcia przez psa na smyczy, stosując kolczatkę na pewno go nie rozwiążemy, możemy jedynie wzbudzić w psie agresję i wytworzenie w nim skojarzenia spaceru z ciągłym bólem. Poza tym kolczatka czy łańcuszek zaciskowy to narzędzia, służące do jednorazowej korekcji złego zachowania psa, więc w momencie, gdy jest on cały czas karcony (automatyczna smycz wciąż wywiera nacisk na kolczatkę), „szkolenie” nie ma najmniejszego sensu.

Pamiętając o kilku podstawowych zasadach korzystania z różnego rodzaju smycz oraz dostosowanie ich użycia do konkretnych warunków, będziemy mieć gwarancję bezpiecznego i komfortowego, zarówno dla zwierzaka, jak i jego opiekuna, spaceru.

Ubranka dla psa na i zimę- Psia garderoba

Swetry, golfy, bezrękawniki, kurtki z kapturem i kombinezony – to wszystko może znaleźć się na półce twojego czworonoga. Zanim więc zaczniesz wybierać styl i kolor, zastanów się, jakiego ubranka potrzebujesz. Hitem są bluzy z kapturem dla psa, które podkreślą sportowy styl życia jego właściciela. Sprawdzą się podczas jesiennego joggingu lub wycieczki poza miasto. Powodzeniem cieszą się także bluzy z modnymi wzorami, np.symbolem Supermana. Bardziej klasyczne są swetry i golfy, które – podobnie jak bluzy –kupisz już za mniej niż 50 zł. Na spacery w mroźne dni najlepszym rozwiązaniem będziekurtka lub kombinezon. Ten drugi osłania psu nogi aż do samych łap, więc polecany jest zwłaszcza na śnieg.  Spośród kurtek modne są te ocieplane z kapturem, pikowane lub ze wzorami. Popularnością cieszą się pasiaste golfy, a także swetry z napisami. Jeśli planujesz wraz ze swoim pupilem zdobywać górskie szlaki, warto zaopatrzyć go w pelerynę przeciwdeszczową.
 Największy wybór ubranek będą mieli właściciele kotów i mniejszych psów, np. yorków, shih tzu czy maltańczyków. Jeśli twój czworonóg to urodzony fashionista i uwielbia się ubierać, na specjalne okazje możesz wyszukać dla niego sukienkę lub garnitur. Tego typu ubrania zwykle są dostępne w mniejszych rozmiarach od XS do L. 

Właściciele kotów także znajdą coś dla swoich ulubieńców. Choć wydaje się, że asortyment odzieżowy dla ich zwierzaka jest skromniejszy, to są to tylko pozory. Aby znaleźć ubranko dla kota, najlepiej szukać wśród ubranek dla psów w rozmiarach od XS do L. Niektóre koty czują się niekomfortowo w szeleszczących i dopasowanych kurtkach, więc na krótkie spacery warto wybrać sweterek.
Jak dopasować rozmiar?

Aby odpowiednio dobrać rozmiar ubranka dla pupila, należy zmierzyć długość jego grzbietu, obwód szyi i klatki piersiowej i określić rozmiar na podstawie tabeli: 

Rozmiar     Długość grzbietu    Obwód szyi    Obwód klatki piersiowej 
8/XS              18–22 cm                20–24 cm       26–29 cm 
10/S              23–27 cm                24–26 cm       30–34 cm 
12/M              28–32 cm                27–29 cm       36–40 cm 
14/L               33–37 cm                30–33 cm      42–46 cm 
16/XL             38–42 cm               34–37 cm      48–52 cm 
18/XXL           43–47 cm               38–41 cm      54–58 cm 

Wymiary należy przenieść na tabelę i określić rozmiar, dzięki któremu dobierzemy ubranka dopasowane do wielkości naszego przyjaciela, np. ubranka w rozmiarze S czy kurtka dla psa – XL. Warto jednak pamiętać, że nawet te same rozmiary mogą się od siebie nieznacznie różnić. Powodem może być indywidualna rozmiarówka danego producenta.

Piękno przyrody podczas spaceru z psem...

Co świadczy o zdrowiu psa?

Każdy odpowiedzialny właściciel psa powinien poznać kryteria pozwalające stwierdzić, czy jego pupil jest zdrowy. Codzienna obserwacja psa pozwala wcześnie wykryć objawy jego choroby i szybko zareagować. Jeżeli nasz, na co dzień ruchliwy i towarzyski czworonóg, nagle traci zainteresowanie otoczeniem, śpi więcej niż zwykle, nie cieszą go spacery, możemy domniemywać, że zmienione zachowanie jest wynikiem pogorszenia stanu zdrowia. Na co jeszcze warto zwrócić uwagę przy ocenie stanu zdrowia naszego psa? Na wzrok, sierść, sylwetkę, apetyt, a także na ilość wypijanej wody.

Obserwacja w domu źródłem wielu cennych informacji

Psy są zwierzętami niezwykle towarzyskimi i wesołymi. Toteż zdrowe zwierzęta chętnie odpowiadają na zaproszenie do zabawy, są dynamiczne, czujne i interesują się otoczeniem. Zdrowy zwierzak zachowuje się przyjaźnie w stosunku do swojego właściciela, chętnie przebywa w jego pobliżu, jest ufny i opanowany. Nie ma też problemów ze snem, zarówno w dzień jak i w nocy. Dorosły psiak odpoczywa w ten sposób około 8-12 godzin na dobę, starsze psy i szczenięta potrzebują nawet do 16 godzin snu. Psy są bardzo czujne, zatem ich sen łatwo jest przerwać.

Posmutnienie i przygnębienie mogą być efektem bólu i gorączki, a podniecenie czy agresywność mogą wskazywać na schorzenia układu nerwowego.

Apetyt i pragnienie również mogą wiele nam powiedzieć o samopoczuciu zwierzaka.

Wszelkie odstępstwa od normy mogą sygnalizować problemy zdrowotne: jeżeli nasz pies jest łakomczuchem, któremu na co dzień musimy dozować jedzenie, a nagle nie chce jeść, bądź je bardzo mało, obserwowany brak apetytu utrzymuje się kilka dni, powinno to wzbudzić naszą czujność  i odwrotnie: wybredny dotąd pies nagle dostaje „wilczego apetytu”, co może sugerować schorzenia charakteryzujące się nadmiernym łaknieniem.

Pamiętajmy jednak, że na apetyt psa wpływ może mieć temperatura otoczenia (gdy jest wysoka, apetyt jest mniejszy), stan fizjologiczny: ciążą, ruja itp. Nie zawsze zaburzenia pobierania pokarmu wiążą się z chorobą.

Podobnie ilość wypijanej wody może dostarczyć informacji o stanie zdrowia psa: dziennie psy wypijają 40-60 ml na 1 kg masy ciała, czyli pies ważący 10 kg wypija około 0,5 l.

Nadmierne pragnienie pojawia się w przebiegu bardzo wielu chorób np. schorzeń nerek, wątroby, macicy, ale może być również związane z rodzajem diety: suchy pokarm wpływa na zwiększone spożycie.

Wiele o zdrowiu naszego psa może nam powiedzieć jego sylwetka: zdrowy czworonóg porusza się pewnie i zwinnie. Ma sprężysty i energiczny chód, nie utyka, nie traci równowagi. Żebra powinny być wyczuwalne, pokryte cienką warstwą tłuszczu, lecz niewidoczne. Na wysokości kręgosłupa i u nasady ogona powinniśmy z łatwością wyczuwać struktury kostne. Brzuch nie powinien zwisać, ale też jego linia nie może być zbyt mocno zaznaczona. Jeżeli na ciele naszego psa widzimy wałki tłuszczu, żebra są niewyczuwalne, pupil porusza się i oddycha z trudnością z dużym prawdopodobieństwem cierpi na otyłość, która może powodować bądź pogłębiać wiele chorób np. cukrzycę, zaburzenia trawienne. Z drugiej strony, gdy żebra psa są widoczne, kręgi wyczuwalne, tkanka tłuszczowa występuje w bardzo małej ilości, kondycja psa jest niewystarczająca, jest chudy-co również może być skutkiem choroby np. choroba nowotworowa, choroby zębów.

Idealną masę ciała dla większości ras określają wzorce, uwzględniające wahania osobnicze.

Sierść zdrowego psa jest gęsta, lśniąca, skóra miękka i elastyczna, bez zranień. Niepokojący jest świąd skóry, nadmierne wypadanie okrywy włosowej, czy jej miejscowe ubytki. Wzrok jest czujny, oczy błyszczące, bez wydzielin.

Zdrowy pies wykonuje od 10 do 30 oddechów na minutę. Możemy je policzyć obserwując ruchy klatki piersiowej w ciągu 60 sekund. Oczywiście po wysiłku i w czasie wysokich temperatur częstotliwość jest wyższa niż w stanie spokoju.

Spacer- ogromna radość dla zdrowego psa

Spacer to bardzo ważny element życia każdego psa: pozwala rozładować nadmiar energii, załatwić potrzeby fizjologicznie, spotkać się z innymi zwierzętami i ludźmi.

Każdy zdrowy psychicznie i fizycznie pies czerpie ze swobodnego ruchu ogromną radość. Zdrowy pies jest żywo zainteresowany otoczeniem, z łatwością porusza się stępem, kłusem i galopem, bez problemu pokonuje naturalne przeszkody.

Czynności fizjologiczne takie jak oddawanie moczu i kału nie powinny sprawiać mu trudności ani bólu. Mocz powinien być oddawany ciągłym strumieniem, pamiętajmy, że pies oddaje go częściej i jednorazowo mniej niż suka. Powodem do niepokoju jest widoczna w moczu krew, mogąca wskazywać na schorzenia układu moczowego czy płciowego. Prawidłowo mocz ma barwę żółtą i jest przejrzysty.

Oddawanie kału zależne jest od diety, wieku i aktywności fizycznej naszego czworonoga. Zaniepokoić nas powinna biegunka czy długotrwałe zaparcia.

Dla człowieka dobrze znającego zachowania swojego psa, wychwycenie zmian nie powinno być trudne. Jeżeli reakcje zwierzęcia nas niepokoją, pupil zmienił się „z dnia na dzień”, nie zwlekajmy i odwiedźmy weterynarza. Wszak również u zwierząt działa zasada, że wczesne rozpoznanie zwiększa szansę na wyleczenie.